User:D:/1.7

1.7 Naderend lot

Datum: 27 NOV 3007

Tijd: 21:46

Bron: Persoonlijk log (onofficieel) – Luitenant [naam achtergehouden] – Piloot, 8ste gevechtseskadron

We zijn diep in het Arkadiaans systeem doorgedrongen zonder vijandige troepen tegen te komen. Tot nu toe heeft niemand een spoor van een nieuwe intelligente soort gezien, noch Arkadiaans noch Orataans. Ikzelf ben gewoon blij dat het geen val was, al zou het spannender zijn geweest als het dat wel was. Ruimtegevechten zijn misschien moeilijk te overleven, maar ze zijn tenminste meestal snel achter de rug. In plaats van te vechten met vijandige schepen reizen we door een dun asteroïdeveld. Het is niet het moeilijkste dat er is, maar het eist zijn tol op de zenuwen. Je kunt nooit eens je ogen van de bal afnemen, als je niet één van de rondzwevende fossielen wil worden in dit kerkhof. Noem me gek, maar het is niet mijn idee van een leuke tijd. We kwamen uren geleden uit de wormgaten en, toen de eerste scans niets ontdekten, vlogen we verder naar Arkadia. Terwijl de vloot verder in het systeem doordrong, begonnen we de steeds dikkere zee van ruimteafval tegen te komen die we hadden gezien in de beelden van de sonde Celeste. Hier moet echt een enorm gevecht plaatsgevonden hebben. Ik wed dat het vliegen heel interessant wordt wanneer we Arkadia zelf naderen. De resten van asteroïden en verwoeste schepen zweven rond de planeet als een beschermend schild, een stille getuige van de levens die verloren gingen in het gevecht. Een zee van verloren zielen, bestemd om hun eeuwige wacht over deze planeet te houden. Hoeveel stierven er hier? Hoeveel werden er weggerukt van hun geliefden?

——————– Log gepauzeerd ——————–

Ik kom net weer terug van mijn shift. Ik moet toegeven dat ik erg opgewonden ben. Ik zag voor het eerst goed de planeet via onze korteafstandssensoren. Het is adembenemend. Ik herinner me de eerste keer dat ik de Aarde zag vanuit de ruimte. Het gevoel is fantastisch, van trots en van het horen bij die rijke wereld van blauw en groen. De aanblik van Arkadia is gelijkwaardig en even ongelofelijk, ondanks al haar verschillen. Wijde oceanen scheiden continenten en wolken dwalen vrij langs de hemel. Twee manen lijken wel tweelingen die elkaar rond de planeet achternazitten in een oneindige race. We zijn dan wel vreemden voor deze wereld, maar het voelt uitnodigend, alsof de planeet zelf ons welkom heet. Ik wou dat ik mee kon naar beneden met de teams die zullen landen om het oppervlak te verkennen. Ik word er toe aangetrokken op een manier die ik nooit had verwacht; als de zeelieden van weleer, ik kan de verleiding van haar sirenenzang niet weerstaan. Ik heb gehoord dat de wetenschappers en de mijnwerkers aan boord van de andere schepen enthousiast zijn over de mogelijke rijkdom aan nieuwe verbindingen en legeringen die liggen te wachten om ontdekt te worden tussen het puin en de wrakstukken. Ik zou niet de piloot willen zijn die de shuttles bestuurt om monsters te verzamelen; dichtbij genoeg vliegen om iets te verzamelen zou een nachtmerrie zijn. Zelfs voor iemand met mijn capaciteiten zou het niet gemakkelijk zijn. Zo ver weg is het nog niet zo geconcentreerd maar ik moet toch continu alert zijn om elke botsing te vermijden. In tegenstelling tot de burgers, heb ik met eigen ogen gezien wat er gebeurt met de atmosfeer van dit schip als iets van die drijvende troep de boeg zou doorboren. Ik heb nog niet gehoord wat de vlootcommandant nu van plan is, gezien de planeet verlaten lijkt te zijn. Er zijn geen aanwijzigen gevonden dat er intelligent leven is. Ik wist dat er geen zou zijn tien minuten nadat we geland waren. Het is hier te stil. We hebben geen enkele communicatie opgevangen, laat staan ruimteverkeer waargenomen. Dit zou echt niet mogelijk zijn als er iemand was overgebleven, aangezien we weten dat beide soorten ruimtereizen hebben ontwikkeld. We zouden al iets gehoord of gezien hebben. Het enige dat we sinds onze aankomst hebben gehoord is ‘Het Signaal’, luid en duidelijk en steeds opnieuw. Het is niet afgezet sinds we arriveerden. Weet niemand dat we hier zijn? Of zijn we te laat?

——————– Log gepauzeerd ——————–

De planeet is bijna primitief te noemen. Niet levenloos; we hebben beweging gedetecteerd, dus er is iets daar beneden, maar niets dat Het Signaal impliceerde dat we zouden vinden. Ik vreesde dat we in het systeem zouden aankomen te midden van een enorme ruimteveldslag of gewoon aangevallen zouden worden voordat we konden uitvissen wie wie was. Maar we hadden geluk en nu is het aan de wetenschappers en archeologen om te ontdekken wat er gebeurd is. Ik kan het gevoel niet van me af zetten dat het nog niet voorbij is. Iemand moet dit hebben overleefd, maar ze hebben ons niet begroet. Misschien kunnen ze niet, maar wat als ze gewoon niet willen? Maar hé, ik ben hier gewoon om het schip vliegen en om te zorgen dat iedereen veilig naar het planeetoppervlak geraakt. Het is meer dan genoeg om me bezig te houden want een miljoen stukken rots en metaal dreigen de lucht uit onze longen te stelen als ik een fout maak en hen het schip laat raken.

——————– Log gepauzeerd ——————–

Ik kwam luitenant Chan tegen in de eetzaal tijdens mijn laatste pauze. Zijn troepen zullen bij de eerste zijn om te landen. We bespraken hoe de vloot en de missie tot dusver waren geleid. De Commodore weet wat hij doet en de intentie achter elk bevel is duidelijk. De man zijn staat van dienst is uitstekend. Hij heeft gevochten in talloze gevechten. Dan opeens werd hij verwijderd uit actieve dienst, ik kan geen enkel verslag vinden dat hiervoor een reden geeft. Eén minuut is hij commandant van een vloot en de volgende is hij overgeplaatst tot commandant van een ondersteunende eenheid. Chan en ik vroegen ons af wat hij had moeten doen om zijn opdracht terug te krijgen? Misschien, gezien de vloot bij aankomst had kunnen worden vernietigd, werd hij gezien als vervangbaar? Als dat het geval is, wie had zijn mislukking gepland? Hij is zeer geschikt om te leiden. De veteranen in de vloot, die vroeger samen met hem gevochten hebben, zweren dat hij een van de beste is. Ze zeggen dat hij nooit iemand achterliet. Ik kan het niet helpen, maar denk dat hij voelt dat hij niet veel heeft om mee te werken. Ik zou woedend geweest zijn in zijn plaats. De regering heeft hem een hoop burgers gegeven waar hij op moet letten; burgers die zijn gewapend met onze geweren en militaire hardware, maar die geen idee hebben hoe ze te gebruiken. De mijnwerkers zien er tenminste uit als een stoere groep, ik denk dat zij wel in staat zijn om zich te verdedigen in een gevecht. Ik zie niet hoe de wetenschappers veel hulp voorstellen, ze kunnen waarschijnlijk in een oogopslag uitleggen hoe onze meest complexe wapens werken, maar ik betwijfel of zij ze kunnen gebruiken. De archeologen lijken veelbelovender, doctor Zhen lijkt te weten wat ze doet en haar groepsleden volgen haar voorbeeld. Het verbaast me niet, want ze is ongelooflijk slim en kan goed om met mensen. Zij is echt uniek.

——————– Log gepauzeerd ——————–

Er is echt geen enkele van de burgers die weten hoe een militaire operatie verondersteld wordt te verlopen. De commandant heeft al de kapiteins van de burgerschepen bevolen enkel bevelen te volgen die door hem zijn goedgekeurd. Hij wou de kapiteins hun initiatief of flexibiliteit niet inperken, maar werd gedwongen dit bevel uit te vaardigen doordat de Newton het vuur had geopend op een van de grotere wrakken. Blijkbaar werd de kapitein ervan overtuigd door de wetenschappers aan boord 'om te zien welk effect onze wapens hebben op de onbekende verbindingen'. Welke idioot vindt dat nu een goed idee? Het was geruststellend om te zien dat we de stukken konden vernietigen, al was het maar een wrak, maar ik was toen op patrouille en bracht de volgende tien minuten door met het ontwijken van de granaatscherven. We hadden geluk dat we geen shuttle verloren. Een kleine waarschuwing van de Newton zou leuk geweest zijn of nog beter, de toestemming om het vuur te mogen openen. Ik ben snel weer van dienst. Met een beetje geluk zal de Commodore de troepen bevelen uit te rukken naar de planeetoppervlakte zodra we in een baan rond Arkadia zijn. Hopelijk heb ik het mis en zijn we toch niet te laat voor dit alles.

——————– Log eindigt ——————–